بررسی و مقایسه فراوانی و الگوی پراکنش گونه های میوه ای در جنگل های مدیریت شده و مدیریت نشده (مطالعه موردی: جنگل های سری ۷ نیرنگ- نوشهر)

یکی از اجزای اصلی اکوسیستم های جنگلی گونه های میوه ای هستند که به دلیل نقش های اکوسیستمی مهمی که دارند برنامه ریزی و مدیریت برای حفظ این گونه ها یکی از اهداف اصلی و تاکید شده سازمان های حفاظت جهانی است. بنابراین با توجه به اهمیت زیاد گونه های میوه ای از جنبه های مختلف اکولوژیک و اقتصادی، تحقیق حاضر با هدف بررسی و مقایسه گونه های میوه ای در جنگل های مدیریت شده و مدیریت نشده در جنگل های سری 7 نیرنگ نوشهر انجام شد. بدین منظور دو منطقه مدیریت شده و مدیریت نشده به ترتیب با مساحت 51 هکتار و 40 هکتار با شرایط فیزیوگرافی تقریباً مشابه انتخاب و سپس آماربرداری صددرصد از کلیه درختان میوه ای به همراه ثبت موقعیت مکانی این درختان در منطقه صورت گرفت. همچنین برخی مشخصه های مربوط به این گونه ها مانند نوع و فراوانی آنها برداشت شد. برای دست یابی به الگوی مکانی گونه ها از تابع k رایپلی استفاده شد و فرض تصادفی بودن الگوی پراکنش گونه ها با استفاده از آزمون مونت کارلو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که گونه های ولیک، خرمندی، ازگیل، آلوچه و انجیر در منطقه مورد بررسی وجود دارند؛ به طوری که فراوانی گونه خرمندی و ولیک در هر دو منطقه زیاد بوده، اما فراوانی خرمندی در منطقه مدیریت نشده در مقایسه با منطقه مدیریت شده بیشتر است. همچنین الگوی پراکنش مکانی گونه های میوه ای در هر دو منطقه خوشه ای است، اما ساختار خوشه ای بودن در دو منطقه متفاوت است. فراوانی کمتر گونه خرمندی در منطقه مدیریت شده در مقایسه با منطقه مدیریت نشده ناشی از برداشت این گونه توسط روستاییان حاشیه جنگل می باشد که با اعمال مدیریت در جنگل موردنظر الگوی خوشه ای در فواصل نزدیک (8 تا 15 متر) افزایش پیدا کرده است. همچنین ساختار دوم الگوی خوشه ای در فواصل بیشتری (30 تا 50 متر) شکل می گیرد که شدت کمتری دارد و به نظر می رسد که خوشه اول در محدوده حفره های زادآوری قرار دارد.